Een tracheostomie is een opening in de trachea of luchtpijp.
Een tijdelijke tracheostomie wordt vaak aangelegd bij patiënten op de intensieve zorgeneenheid die langdurig nood hebben aan het beademingstoestel. Die mensen hebben door hun ziekte weinig kracht om zuurstof uit de lucht doorheen de neus en mond tot in de longen te krijgen.
Via een tracheostomie, wordt de zuurstof onmiddellijk in de luchtpijp gebracht en is de weg naar de longen veel korter. Hierdoor kunnen die patiënten sneller herstellen en sneller van het beademingstoestel gekoppeld worden. Bovendien kan de mond ook beter verzorgd worden omdat de beademingsbuis niet meer doorheen de mond moet.
Een tracheostomie wordt aangelegd via een kleine incisie in de hals, waarbij de beademingsbuis rechtstreeks aan de luchtpijp wordt gekoppeld via een gebogen buisje of canule.
Afbeelding tracheotomie
Eenmaal de patiënt van het beademingstoestel kan gekoppeld worden, wordt de canule steeds kleiner gemaakt tot het gaatje in de luchtpijp en de hals is dichtgegroeid.
De patiënt kan niet spreken zo lang er een grote canule aanwezig is in de luchtpijp (maar met een gewone beademingstube kan dit uiteraard ook niet). Daarna is dit geen probleem.
Een minitracheostomie is de kleine variant, waarbij een heel dunne canule in de luchtpijp wordt geplaatst om patiënten die moeilijk fluimen kunnen ophoesten, te helpen door die fluimen via de luchtpijp op te zuigen. Via een minitracheostomie kan de patiënt niet beademd worden, maar de patiënt kan wel normaal spreken. Wanneer de minitracheostomie niet meer nodig is, wordt deze gewoon verwijderd, waarna de opening onmiddellijk dichtvalt.
Er bestaat ook een definitieve tracheostomie voor mensen die aan sommige vormen van keelkanker werden geopereerd. Zij moeten opnieuw leren spreken omdat ze geen stembanden meer kunnen gebruiken. Deze definitieve tracheostomie wordt meestal door neus-keel-oorspecialisten aangelegd.