Patiënten met klachten van frequente oprispingen, braken, zure smaak in de keel en soms ook een vervelende prikkelhoest, kunnen te maken hebben met zogenaamde gastro-oesofagale reflux. Dit betekent dat maagzuur uit de maag omhoog komt in de slokdarm (soms tot in de keel) en daar een irritatie en soms ook ontsteking veroorzaakt.

De oorzaak van gastro-oesofagale reflux is een slecht werkende sluitspier of sfincter tussen slokdarm en maag, waardoor maagzuur terugvloeit in de slokdarm en het slokdarmslijmvlies prikkelt.

Sommige vormen van gastro-oesofagale reflux kunnen met medicatie (meestal een vorm van zuurremmers) behandeld worden. Andere vormen van gastro-oesofagale reflux worden beter chirurgisch behandeld. Zeker de vormen waarbij ook een maagbreuk (een deel van de maag is doorheen het middenrif in de borstholte terechtgekomen) is vastgesteld, worden best chirurgisch behandeld.

Om te weten of een chirurgische ingreep noodzakelijk is en welk type ingreep het meest geschikt is, worden een aantal onderzoeken uitgevoerd:

• Het eerste onderzoek is een gastroscopie, waarbij met een camera naar de binnenkant van slokdarm en maag wordt gekeken. Hierbij kan de graad van ontsteking worden nagegaan en kan ook een stukje weefsel of biopsie worden genomen voor microscopisch onderzoek.
• Een slokdarmmanometrie is een drukmeting, waarbij wordt nagegaan in hoeverre er een normale beweeglijkheid of peristaltiek van de slokdarm aanwezig is en of de sluitspier tussen maag en slokdarm normaal functioneert.
• Bij een pHmetrie wordt de pH of zuurtegraad in de maag en de slokdarm gemeten. Hiervoor wordt een klein slangetje met zuursensoren via de neus in de slokdarm geplaatst. Deze blijft 24u ter plaatse en meet dus een volledige dag en nacht wat er met de zuurtegraad gebeurt bij normale activiteit. Na plaatsen van het slangetje mag je dus normaal eten en drinken.
• Een slikfoto, waarbij contraststof wordt doorgeslikt, terwijl men de foto’s neemt, toont ook eventuele afwijkingen in beweeglijkheid of peristaltiek aan, maar kan ook zeer goed de grootte van een eventuele maagbreuk inschatten en de lengte van de slokdarm.
• In specifieke gevallen kunnen zelfs nog andere testen noodzakelijk zijn, waarover de chirurg meer uitleg zal geven.

Bij de meeste patiënten met bewezen gastro-oesofagale reflux en/of eventuele maagbreuk, zal een kijkoperatie via de buik (laparoscopie) worden voorgesteld. Het specifieke type ingreep (Nissen, Rosetti, Lind, Toupet, Dor, Collis,…) is afhankelijk van het resultaat van de hoger beschreven onderzoeken, maar allen hebben ze dezelfde twee principes: de maag wordt volledig terug in de buikholte gebracht en er wordt een kraag gemaakt tussen slokdarm en maag, om terugvloei van zuur in de slokdarm te vermijden.

Afbeelding anti-reflux operatie

Hospitalisatie duurt meestal 3 dagen, waarbij de dag na de ingreep een controle slikfoto wordt genomen en daarna voeding opnieuw kan opgebouwd worden, te beginnen met vloeibaar. Normale voeding kan na enkele weken. Het is ook belangrijk de druk in de buik gedurende de eerste zes weken na de ingreep niet verhogen en dus geen zware zaken te heffen, om te vermijden dat de constructie los raakt of terug in de borstholte schuift.

Complicaties die bij elke chirurgische ingreep kunnen optreden (bloeding en infectie), zijn zeer zeldzaam bij een dergelijke kijkoperatie. Nevenwerkingen via deze ingreep kunnen zijn: tijdelijk moeilijkere voedselpassage (door tijdelijke zwelling van de kraag na de ingreep) en moeilijker opboeren.

Wanneer er een zeer grote maagbreuk is (waarbij er meer maag in de borstholte dan in de buikholte zit), gaat de voorkeur naar een open ingreep via de borstkas of thoracotomie (Belsey Mark IV). De principes (maag volledig terug in de buikholte en kraag tussen slokdarm en maag) blijven dezelfde, maar de hospitalisatieduur zal net iets langer dan een week bedragen en de eerste dagen zal er een pijnpomp voorzien worden.